เนื่องจากลักษณะทางภูมิศาสตร์และภูมิอากาศทางธรรมชาติของภูมิภาคที่ราบสูงแตกต่างจากลักษณะของที่ราบ ผู้คนบนที่ราบจึงมีปัจจัยทางกายภาพบางประการที่แตกต่างจากที่ราบ เช่น ความกดอากาศต่ำ ภาวะขาดออกซิเจน ความเย็น อุณหภูมิต่ำ การแผ่รังสีแสงอาทิตย์ แสงอัลตราไวโอเลต ฯลฯ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือสภาพแวดล้อมที่มีออกซิเจนต่ำ แม้ว่าผู้ที่อาศัยอยู่ในที่ราบสูงจะสามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมที่ขาดออกซิเจนได้ดีขึ้น แต่การศึกษาพบว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงทางพยาธิวิทยาหลายอย่างในระบบทางเดินหายใจ การไหลเวียน เลือด ประสาท ระบบย่อยอาหาร และระบบอื่น ๆ ของร่างกายมนุษย์ในสภาพแวดล้อมที่มีออกซิเจนต่ำที่ที่ราบสูง นำไปสู่โรคระดับความสูงเรื้อรัง ความดันโลหิตสูงในปอดที่ราบสูง และโรคหัวใจจากที่สูง ซึ่งจะคุกคามคุณภาพชีวิตและอายุยืนยาวอย่างจริงจัง

เครื่องกำเนิดออกซิเจนที่ราบสูง "จงซูเหิงต้า" ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในพื้นที่สำนักงานส่วนกลางขององค์กรและสถาบันในพื้นที่ที่ราบสูง ห้องพักในโรงแรม ครอบครัว และฉากการจัดหาออกซิเจนในร่มอื่น ๆ ซึ่งไม่เพียงเหมาะสำหรับการบรรเทาอาการของภาวะขาดออกซิเจนในที่ราบสูงเท่านั้น แต่ยัง เหมาะสำหรับบุคลากรดูแลสุขภาพด้วยออกซิเจนบำบัด การกระจายออกซิเจนสามารถตอบสนองสภาพแวดล้อมการใช้ชีวิตเดียวกันของคนจำนวนมากในเวลาเดียวกันการสูดดมออกซิเจน หลีกเลี่ยงสายสวนจมูกและการสูดดมออกซิเจนหน้ากากที่เกิดจากความรู้สึกกุญแจมือ ปรับปรุงความสะดวกสบายของการสูดดมออกซิเจน ผู้คนสามารถอยู่ในสภาพแวดล้อมที่อุดมด้วยออกซิเจนในขณะที่ การเสริมออกซิเจนในขณะที่ทำกิจกรรมอื่นๆ